Zasady Dobrych Praktyk – oswajamy rynek pozabankowy

Zasady Dobrych Praktyk – dokument, który został zainicjowany przez Konferencję Przedsiębiorstw Finansowych w Polsce w zakresie dokonywanie oceny ryzyka kredytowego dla sektora pozabankowego – instytucji pożyczkowych.

Udział w konsultacjach nad budową Zasad Dobrych Praktyk wzięli nie tylko członkowie KPF, ale także instytucje państwowe, społeczne jak również firmy nie należące do KPF. Ma to na celu większe rozpowszechnienie oraz wyznaczenie wysokich norm i standardów również w pozostałej sferze rynku.

Kodeks etyczny dla sektora pożyczkowego

Stworzenie Zasad Dobrych Praktyk, czyli zbioru przepisów realizuje parę bardzo ważnych celów, a podstawowym z nich jest zbadanie oraz skontrolowanie praktyk, aby przede wszystkim przeciwdziałać nadmiernemu zadłużaniu się oraz ustawy o kredycie konsumenckim. Dokument Zasad Dobrych Praktyk posiada kilka części, podzielonych na księgi:

• Księga pierwsza – zasady ogólne
• Księga druga –  zasady dobrych praktyk sprzedaży produktów kredytowych
• Księga trzecia – zasady dobrych praktyk windykacyjnych
• Księga czwarta –  zasady dobrych praktyk w biurach informacji gospodarczej
• Księga piąta –  zasady dobrych praktyk Funduszy hipotecznych

Zasady Dobrych Praktyk stoją na straży zarówno interesów instytucji, jak i konsumentów, w przeciwieństwie do regulacji bankowych, które chronią jedynie instytucje. Przedsiębiorca, który świadczy pożyczki jest zobligowany dostosować produkt finansowy do obecnej i przyszłej sytuacji ekonomicznej klienta, a także dołożyć wszelkich starań, aby spłata przyznanego zobowiązania nie sprawiła pożyczkobiorcy dużych trudności. Można śmiało stwierdzić, że  ZDP w znacznym stopniu podobne są do regulacji bankowych. Posiadają bardzo dużo wytycznych i instrukcji odnoszących się do elementów oceny ryzyka oraz przyznawania pożyczek, a także dotyczą całej procedury, reguł, wykorzystywania wiedzy i należytych narzędzi, właściwego zachowania pracowników itd. W październiku 2012 r. KPF przekazał dokument do konsultacji Urzędowi Ochrony Konkurencji i Konsumentów, jak również do innych instytucji, których zadaniem jest ochrona praw konsumenta lub regulacja rynku finansowego.

Odpowiedzialne pożyczanie według KPF

Przedstawiamy założenia ZDP odnoszące się do odpowiedzialnego pożyczania:

– Przedsiębiorstwo finansowe dąży do realizacji zasady odpowiedzialnego pożyczania, poprzez analizę zdolności klienta do spłaty zobowiązań, wynikających z zakupu przez klienta produktu kredytowego.

– Przed zawarciem umowy, przedsiębiorstwo finansowe wymaga dostarczenia przez klienta dokumentów potwierdzających jego zdolność do spłaty zobowiązań, wynikających z zakupu produktu kredytowego na kwotę przez niego wnioskowaną.

– Przedsiębiorstwo finansowe przed zawarciem umowy sprawdza tożsamość klienta.

– Przedsiębiorstwo finansowe powinno zapoznać klienta z najistotniejszymi warunkami oferowanego produktu kredytowego przed zawarciem umowy na jego sprzedaż, w tym o wymaganym sposobie jego zabezpieczenia.

– Przed zawarciem umowy przedsiębiorstwo finansowe informuje klienta o konieczności zapoznania się z treścią umowy i na prośbę klienta, dla wyjaśnienia jego wątpliwości, udziela wszelkich stosownych informacji.

– Umowa będzie zawierana nie wcześniej niż po upływie okresu koniecznego do zapoznania się przez klienta w normalnym toku czynności z jej treścią.

– Przedsiębiorstwo finansowe nie sprzedaje produktu kredytowego, jeśli ustali, że klient nie będzie w stanie wywiązać się ze swoich zobowiązań, wynikających z zawieranej umowy.

– Przedsiębiorstwo finansowe przedstawia w sposób jasny i przejrzysty wszystkie warunki i postanowienia umowy, w szczególności dotyczy to grożących klientowi konsekwencji, w razie niewykonania lub nienależytego wykonania przez niego zobowiązań
wynikających z umowy, w tym w razie opóźnienia w spłacie należności.

– Klauzule, dotyczące kosztów ponoszonych przez klienta w przypadku zakupu określonego produktu kredytowego, w tym również kosztów powstałych na skutek nieterminowej spłaty należności, nie będą we wzorcach umów stosowanych przez
przedsiębiorstwo finansowe przedstawiane mniejszą czcionką niż pozostałe elementy treści danego wzorca umownego.

– W przypadku, gdy klient z przyczyn od siebie niezależnych, takich jak utrata źródła dochodu uwzględnionego we wniosku o sprzedaż produktu kredytowego, śmierć członka rodziny, choroba, nie jest w stanie terminowo wywiązać się z zobowiązań,
przedsiębiorstwo finansowe na wniosek klienta rozważy zaproponowanie warunków i terminów spłat, uwzględniających aktualne możliwości finansowe klienta

Źródło: KPF
Treść kodeksu dostępna jest tutaj

---